Słownik popularnych pojęć audio cz. III

AES/EBU

W 1985 roku Audio Enegineering Society (AES) opracował standard przesyłu cyfrowych danych audio o rozdzielczości do 24 bitów. Standard ten został oficjalnie zatwierdzony nie tylko przez organizację European Broadcasting Union (EBU), ale także IEC (International Electrotechnical Commission) oraz EIAJ. Sygnał przesyłany jest przewodem o impedancji 110 ohm, który zakończony jest wtykami typu XLR 3-stykowymi.
Gniazda AES/EBU zapewniają wyższą jakość transmisji niż inne złącza koaksjalne (coax), a także mają wyższą amplitudę sygnału i jest mniej podatny na zakłócenia.

SDIF

Sony Digital Interface (SDIF) to standard połączenia cyfrowego w praktyce profesjonalnej. Powstał w czasach gdy sprzęt cyfrowy dopiero zaczynał być popularny. Trzy jednakowej długości 75 Om koncentryczne kable zakończone są wtyczkami typu BNC. Dwa z nich przeznaczone są do przesyłania sygnału audio, a trzeci do transmisji sygnału zegara.

SPDIF

Sony Philips Digital Interface (SPDIF) to standard połączenia cyfrowego dla sygnału audio przeznaczony do użytku domowego. Oparty został na AES/EBU. Standard ten jest powszechnie stosowany w wyjściach cyfrowych odtwarzaczy CD.
Jest bardzo podobny do standardu AES/EBU, jednak SPDIF korzysta z kabli niesymetrycznych, z konektorów cinch (RCA). Różnicę widać też w poziomie napięcia - sygnał SPDIF 500mV p-p, a AES/EBU 2-7V.

TOSLINK

Toshiba Link (Toslink) to standard interfejsu umożliwiający przesyłanie sygnału cyfrowego audio kablem światłowodowym. Przez Toslink przesyłany jest sygnał SPDIF.
Toslink ma przewagę przed popularniejszym HDMI - potrafi przesyłać skompresowany dźwięk lub transmitować bezstratny dźwięk stereo PMC, będąc tym samym niewrażliwym na zakłócenia zewnętrzne.